Najpopularniejsza i najczęściej wybierana trasa spływu kajakowego kończy się właśnie w Jońcu. Jest to miejscowość turystyczna malowniczo położona nad rzeką Wkrą, która od wielu lat przyciąga osoby szukające odpoczynku nad wodą. Wkra w Jońcu jest szeroka rozlana i płytka co sprzyja kąpielom.
Poza przyrodniczymi walorami Joniec jest miejscowością z bogatą historią. Pierwsze spisane wzmianki o Jońcu pochodzą z pierwszej połowy XIII wieku (1240 r.). W tym czasie zwany był Junczem i należał do dóbr biskupa płockiego. Parafia musiała powstać znacznie przed 1398 rokiem, bo wzmianki z tego czasu mówią już o „starym” kościele. Miejscowość była rozległa. W 1576 roku Juniecz obejmował 19 włók pól i 3 wójtostwa. Wizytacja z 1778 roku ujawniła zły stan drewnianego kościoła. Wkrótce w 1784 roku wzniesiono, wczesnoklasyczny (jak na tamte czasy dość awangardowy) murowany kościół i dzwonnicę, które można oglądać do dziś. Został on ufundowany przez ówczesnego biskupa płockiego, późniejszego prymasa Michała Jerzego księcia Poniatowskiego, rodzonego brata ostatniego króla Polski. Ciekawostką była kamienna tablica umieszczona na ścianie dzwonnicy, która pełniła funkcję elementarza (zawiera kilkukrotny zapis alfabetu – litery pisane i drukowane, małe i wielkie oraz cyfry). Miał on służyć edukacji zbierającej się na nabożeństwo ludności. Jest to dowód niezwykle nowoczesnej postawy biskupa Poniatowskiego.
W Jońcu stoi również metalowy krzyż z 1908 roku osadzony w kamiennym postumencie.
W tym okresie w Jońcu znajdował się folwark zapewne po wójtostwie oraz młyn na rzece Wkrze. Nieco później powstała szkółka, która znikła w XIX wieku.
W 1882 roku miejscowość miała karczmę, 53 domy i 503 mieszkańców. Informacje o szkole pochodzą z 1887 roku, a w 1906 roku Polska Macierz Szkolna założyła tu szkołę elementarną. Na przełomie wieku założono w Jońcu drugi cmentarz grzebalny, który nie rozwinął się i dziś na jego miejscu znajduje się pole. W 1926 roku funkcjonował młyn wodny i kuźnia. Przed II Wojną Światową wybudowano imponujący budynek szkoły.
Kolejna wojna przerwała obiecujące początki rozbudowy. 6 września 1939 na tereny gminy Joniec dotarły wojska niemieckie. Gmina stała się zapleczem dla wojsk atakujących Twierdzę Modlin. Żydów z Jońca i okolicy wygnano do gett. Ludność wykorzystywana była uprawy ziemi, prowadzono prace przymusowe, meliorację i poprawę stanu dróg . Powiadają, że na ten cel rozebrano ogrodzenie nowego cmentarza w Jońcu.
W latach 1962-64 powstał stały most przez rzekę Wkrę.